کارتحقیقی صلاحیت های رئیس جمهور در ایران
چکیده
مقام ریاست جمهوری، از اصلی ترین و کاربردیترین ارکان حکومت های جمهوری است. هرچند عمر مقام ریاست جمهوری به کمتر از سه قرن، آن هم با تقسیم بندی نوین از هرم قدرت و نظام سیاسی اداره کننده حکومت، محدود است، سابقه آن، نخستین بار به سال 1787 میلادی باز می گردد. این مقام از جهت صلاحیت و وظایف خود، همچنین چگونگی تعامل با دیگر قوا، همواره اهمیت فراوانی داشته است.
در این پژوهش، نوع نگاه به جایگاه رئیس جمهور در ساختار حکومتی ایران که نیمه ریاستی – نیمه پارلمانی است و اختیارات و مسئولیتهای وی براساس قانون اساسی که در سال 58 تصویب شد و موارد اصلاحی آن در بازنگری قانون اساسی در سال 68 بررسی شده است. نویسنده این پژوهش با بررسی اختیارات رئیس جمهور که مقام دوم سیاسی کشور و مسئول قوه مجریه است، و نیز تشریح مسئولیت رئیس جمهور در اجرای قانون اساسی، کوشیده است نمایی روشن از جایگاه این مقام در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران ترسیم کند. در این جهت بررسی روابط میان قوه مجریه با قوه قضائیه و مقننه، ضروری به نظر می رسد.
کلید واژه: نظام سیاسی، صلاحیت، پارلمان، قانون اساسی
فهرست مطالب
مقدمه 1
فصل اول:کلیات( تعاریف و مفاهیم)
1-1-تعاریف 4
1-1-1-رئیس جمهور 4
1-1-2-مفهوم صلاحیت 4
1-2-نظام مردم سالاری دو گونه است: 8
فصل دوم(مبانی نظری پژوهش)
2-1-روابط میان قوه مجریه با دیگر قوا 8
2-2-اقتدار نسبی قوه مقننه بر قوه مجریه : 8
2-3-روابط قوه قضائیه و قوه مجریه: 10
2-4-اختیارات و مسئولیتهای رئیس جمهور به منزله دومین مقام سیاسی کشور 11
2-5-موقعیت شخصی رئیس جمهور: 11
2-6-مسئولیت های رئیس جمهور: 11
2-7-مسئولیت رئیس جمهور در اجرای قانون اساسی 13
2-7-1- نظریه مسئولیت گسترده: 15
2-7-2- نظریه مسئولیت محدود: 17
2-8-عدم اثبات صلاحیت به طریق اولویت 22
2-9-عدم صلاحیت در پرتو اصل 113 23
فصل سوم نتیجه گیری
3-1-بحث و نتیجه گیری 25
منابع 27