فایلـوز | مرکز خرید و فروش فایل های قابل دانلود

مقایسه رویکرد التقاطی با رویکرد وجودی
مقدمه
یکی از جنبه های جالب و در عین حال حیرت آور روان درمانی تنوع حکایت و دیدگاه های رایج در آن است. رشد و افزایش سریع رویکردهای روان درمانی در 20 تا 30 سال گذشته چشم گیر بوده است. با سیر رو به افزایش رویکردهای روان درمانی تعداد افرادی که خود را التقاط گرا می نامند زیاد شده است. اسمیت اخیراً در بررسی روانشناسان بالینی و مشاوره گزارش کرد که بیش از 41% نمونه مورد مطالعه خود را التقاطی می دانستند در نتیجه با توجه به تنوع مکاتب روان درمانی، رایج ترین دیدگاه نظری التقاط گرایی است. با وجود اینکه یک درمانگر ممکن است در طی آموزش حرفه ای خود ابتدا یک دیدگاه خاص را بیاموزد یا در آن زمینه کار کند، ولی در مراحل بعدی درمان گران فرایند روان درمانی را با دید وسیع تری نگریسته و از متون و روش دیدگاههای دیگر بهره می جویند کسانی که دست به این کار می زنند اصولاً در زمره ی درمانگران التقاطی در می آیند اگر چه ممکن است این درمانگران دلایل مختلفی برای استفاده از این دیگاه داشته باشند اما به نظر می رسد بیشتر آنها به این افزایش کارایی درمان به دیدگاه مزبور متوسل می شوند، ممکن است به این نتیجه برسند که دیگاه انتخابی شان به اندازه مورد انتظار موثر نبوده، یا اینکه در مورد ربعضی از بیماران کاربرد خوبی دارد و یا در مورد برخی دیگر موثر نیست در نتیجه درمانگران شروع به اصلاح و تغییر روشهای خویش می کنند، برخی متون تتازه را می افزایند، یادداشت های خویش را با درمانگران دیگر مقایسه می کنند، مسلم است که ترک یا کنار گذاشتن یک نظام نظری معین که مطابق با میل درمانگر بوده و درمانگر کار خود را بر اساس آن هدایت کند مشکل است، بنابراین رویکرد التقاط گر یک رویکرد منعطفی است.